خوکچه هندی ؛ بررسی ویژگی ها

با توجه به مطالبی که در مقاله ی معرفی، اهمیت و مزایای استفاده از حیوانات آزمایشگاهی به صورت خلاصه گفته شد ، حیوانات آزمایشگاهی را میتوان عمدتا در ۲ گروه جوندگان و غیر جوندگان دسته بندی کرد. از رایج ترین حیوانات آزمایشگاهی میتوان به موش، رت، خوکچه هندی، همستر و خرگوش اشاره کرد.

در مقالات قبلی به بررسی موش آزمایشگاهی، رت و خرگوش پرداختیم؛ در این مطلب نیز به صورت خلاصه خوکچه هندی را بررسی میکنیم:

خوکچه هندی (Cavia porcellus) که همچنین به عنوان cavy شناخته می شود، گونه ای از جوندگان متعلق به جنس Cavia در خانواده Caviidae است. پرورش دهندگان تمایل دارند از نام «کِی وی» برای این حیوان استفاده کنند، اما اصطلاح «خوکچه هندی» بیشتر در زمینه های علمی و آزمایشگاهی استفاده می شود.

خوکچه‌های هندی بر خلاف نامشان اهل گینه نیستند و با خوک‌ها نیز ارتباط نزدیکی ندارند. آن ها از منطقه «آندِس» در آمریکای جنوبی سرچشمه گرفتند. مطالعات بر اساس بیوشیمی و هیبریداسیون نشان می دهد که آن ها حیوانات اهلی هستند که به طور طبیعی در طبیعت وجود ندارند و از نوادگان گونه هایی نزدیک مانند C. tschudii هستند.

در جامعه غربی، خوکچه هندی از زمان معرفی آن به اروپا و آمریکای شمالی توسط بازرگانان اروپایی در قرن شانزدهم، به عنوان حیوان خانگی از محبوبیت گسترده ای برخوردار بوده است.

ویژگی ها :

خوکچه هندی به عنوان جوندگان، حیوان نسبتاً بزرگی است. در نژادهای حیوان خانگی، بزرگسالان معمولاً بین ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ گرم وزن دارند و طول آنها بین ۲۰ تا ۲۵ سانتی متر است. برخی از نژادهای خوکچه های هندی در صورت رشد کامل تا ۳ کیلوگرم وزن دارند.

نژادهای حیوانات خانگی آن به طور متوسط چهار تا پنج سال عمر می کنند، اما ممکن است تا هشت سال نیز عمر کنند. بر اساس رکوردهای جهانی گینس، تا سال ۲۰۰۶، مسن ترین خوکچه هندی ۱۴ سال و ۱۰ ماه و ۲ هفته سن داشت. بیشتر خوکچه‌های هندی خز دارند، اما یکی از نژادهای آزمایشگاهی که به آن خوک لاغر گفته میشود، یک نژاد عمدتاً بدون خز است. در مقابل، چندین نژاد مانند Peruvian، Silkie و Texel دارای خز بلند هستند.

خوکچه هندی نر و ماده جدا از اندازه کلی از نظر ظاهری تفاوت چندانی با هم ندارند. موقعیت مقعد در هر دو جنس به اندام تناسلی بسیار نزدیک است. رابطه جنسی حیوانات در سنین پایین باید توسط فردی انجام شود که در زمینه تفاوت ها آموزش دیده باشد.

 اندام تناسلی نر با یک پیکربندی Y شکل که از فلپ واژن تشکیل شده است متمایز می شود. در حالی که اندام تناسلی نر ممکن است شبیه به ماده ها به نظر برسد، چون ترکیب آلت تناسلی نر و مقعد شکل مشابهی مانند اندام تناسلی ماده را تشکیل می دهد. اگر فشاری به موهای اطراف در جلوی ناحیه تناسلی نر اعمال شود، آلت تناسلی آن ها بیرون زده خواهد شد. بیضه های نر نیز ممکن است از بیرون از تورم کیسه بیضه قابل مشاهده باشند.

نژاد ها :

تعدادی از گونه های خوکچه هندی شرح داده شده است، اما تنها پنج مورد اغلب در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرند. رایج ترین خوکچه هندی نژاد آمریکایی یا انگلیسی مو کوتاه است که این نژاد همچنین محبوب ترین نوع آزمایشگاهی و حیوان خانگی است.

سایر گونه های آزمایشگاهی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند شامل دانکن-هارتلی، هارتلی، سویه ۲ و سویه ۱۳ می باشند. نژاد انگلیسی، دانکن-هارتلی و هارتلی نژاد های Outbred هستند.

دانکن هارتلی و هارتلی حیوانات آلبینو مو کوتاه هستند و نشان دهنده زیر شاخه ی خوکچه هندی انگلیسی هستند که چندین رنگ پوشش دارد. سویه های outbred ۲ و ۱۳ سه رنگ دارند ؛ با پوشش موی قرمز، سفید و مشکی.

رنگ پوشش بدن شان توسط ژنوتیپ در شش جایگاه اصلی و چند جایگاه رنگ پوششی جزئی تعیین می شود.

تعدادی جهش شناسایی شده‌اند که روی پوشش، رنگ، ساختار اسکلتی، رفتار گوش و چرخش، آنزیم‌ها و مقاومت آنتی‌ژنی و بیماری‌ها تأثیر می‌گذارند. جهش یافته‌های تجاری موجود شامل خوکچه‌های هندی بدون مو است، حیوانی که اغلب برای تحقیقات پوستی استفاده می‌شود

شکل شناسی:

خوکچه هندی حیوانی کوتاه قد و چمباتمه زده با سر و گردن کوتاه است. بدنه مربعی شکل با یک قله گرد و بدون دم است. نرها عموما بزرگتر از ماده ها هستند. دهان آن ها مثلثی شکل و لب فوقانی شکافته است. گوش های خارجی بزرگ، بیضی شکل و دارای موهای پراکنده هستند. این حیوان چهار انگشت در پای جلو دارد اما فقط سه انگشت در پای عقب دارد. کف پا بدون مو با فرو رفتگی و برجستگی های کاملاً مشخص است.

اندام جنسی ماده دارای یک جفت لابیای جانبی است. دهانه مجرای ادرار که کمی بیرون زده است، به صورت جمجمه ای به سمت پیشاپیش کلیتوریس قرار دارد. دهانه واژن U شکل در مرکز پرینه قرار دارد و از طریق شکم با کیسه پرینه مجاور شده و دهانه واژن را از مقعد جدا می کند. کیسه پرینه، کیسه ای از پوست حاوی دو غده پرینه است که پر از ترشحات روغنی می باشد.

خوکچه های هندی نر دارای تورم های بزرگ و برجسته جانبی کیسه بیضه هستند که حاوی بیضه ها هستند. مجرای ادرار بیشترین روزنه جمجمه ای است که توسط پوست چین خورده پیشگاه پوشیده شده است. یک شکاف طولی در سمت سوراخ مجرای ادراری دهانه کیسه پرینه و مقعد را می پوشاند.

تغذیه:

خوکچه هندی گیاهخواری سختگیر با نیاز منحصر به فرد به ویتامین C است که در سایر جوندگان دیده نمی شود. آنها خورندگانی سختگیر هستند که در عرض چند روز پس از تولد شروع به تمایز بین اقلام خوراکی و غیرخوراکی می کنند. آنها همچنین غذاخورانی کثیف هستند و بخش زیادی از خوراک خود را می ریزند و هدر می دهند.

مقدار خوراکی که به خوکچه هندی داده می شود معمولاً نامحدود یا به صورت آزاد است. این ممکن است با توجه به سن، جنس و پروتکل تحقیق متفاوت باشد. خوراک خوکچه هندی که به صورت تجاری در دسترس است، یک رژیم غذایی پلت شده مبتنی بر گیاه است که شبیه غذای خرگوش است که تغذیه کامل را فراهم می کند. خوکچه هندی نیاز زیادی به اسیدهای آمینه مختلف دارد. این با ارائه یک رژیم غذایی حاوی ۲۰ درصد پروتئین گیاهی برآورده می شود. یونجه منبع رایج این پروتئین است. مقدار کافی فیبر برای عملکرد مطلوب دستگاه گوارش در خوکچه هندی ضروری است. این نیاز اغلب با یونجه جیره تامین می شود و ۱۰ تا ۱۸ درصد جیره را تشکیل می دهد.

ویتامین C (اسید اسکوربیک) یک نیاز مهم روزانه در رژیم غذایی خوکچه هندی است. این ویتامین به حرارت حساس است و به راحتی اکسید می شود. خوکچه هندی، همراه با انسان و نخستی‌های غیر انسانی، فاقد یکی از آنزیم‌های مورد نیاز برای تبدیل گلوکز به اسید اسکوربیک است. خوراک خوکچه هندی تجاری حاوی مقادیر کافی از این ویتامین در شرایط نگهداری و استفاده معمولی است. اگر غذا باید اتوکلاو شود، باید مقادیر اضافی ویتامین C افزوده شود.