بر اساس آمار ، موش‌های کوچک آزمایشگاهی و رت ها تقریبا ۹۵ درصد از حیوانات آزمایشگاهی را تشکیل می‌دهند.

موش ها و رت های آزمایشگاهی نژاد های مختلفی دارند که محققین بر اساس ویژگی های خاص هر نژاد و بسته به نیاز تحقیق، یکی از این نژاد ها را انتخاب می کنند.

معروف ترین نژاد های موش کوچک آزمایشگاهی را در مقاله ی موش های آزمایشگاهی بررسی کردیم ؛ در این مطلب نیز به بررسی معروف ترین نژاد رت میپردازیم.

نژاد ویستار، محبوب ترین نژاد رت ها در تحقیقات آزمایشگاهی است. این نژاد آلبینو‌ که از گونه Rattus Norvegicus هستند ، در سال ۱۹۰۶ در انستیتو ویستار‌ شهر فیلادلفیا به منظور استفاده در تحقیقات بیولوژیکی و پزشکی به دست آمد. رت ویستار اولین رتی است که به‌ عنوان ارگانیسم مدل توسعه یافت. پیش از این، آزمایشگاه‌ها عمدتاً برای تحقیقات خود از موش خانگی (Mus musculus) استفاده می‌کردند.

کاربرد ها:

موش‌های صحرایی ویستار ابزار بسیار مهمی در تحقیقات زیست‌پزشکی هستند، زیرا از آن‌ها برای مطالعه نتایج سلامت در انسان و سایر حیوانات استفاده می‌شود. تحقیقات انجام شده بر روی رت های ویستار می‌تواند به ما برای درک بهتر فرآیند بیماری ها، اثرات دارو و پاسخ به درمان‌ها، بیان ژن و موارد دیگر کمک کند. از رت های ویستار نیز برای توسعه و مطالعه ایمنی داروهای جدید و سایر محصولات استفاده می‌شود. آنها الگوی ارزشمندی از بدن انسان را ارائه می دهند و می توانند به بهبود سلامت و رفاه عمومی کمک کنند.

این رت ها در تحقیقات در زمینه های بیماری های قلبی عروقی ، بیماری های دژنراتیو (پیری)،‌ اختلالات متابولیک، انکولوژی، فیزیولوژی کاربرد دارد. همچنین در ایجاد مدل های حیوانی بیماری های دیابت و آلزایمر از رت های ویستار استفاده می شود.

ویژگی ها:

رت های WISTAR به دلیل مطیع بودن، اندازه یکنواخت، نرخ بالای بقا و سهولت مهار کردن، نزد محققین محبوب هستند.

این حیوان آزمایشگاهی ، با سر پهن، گوش های بلند و طول دم که همیشه کمتر از طول بدن است مشخص می شود. رت های ویستار نسبت به سایر نژاد ها مانند Sprague Dawley فعال تر هستند. ویستار اندازه بدن کوچک‌تری نسبت به رت های Sprague-Dawley دارد که امکان مهار کردن آسان را فراهم می‌کند.

نژاد:

نژاد های دیگر رت ها مانند Sprague Dawley ، Long Evans ، Lewis و Spontaneously Hypertensive (نژاد دارای فشار خون بالای ذاتی) نژاد های شناخته شده ای هستند که از نژاد WISTAR تولید شده اند.

رت ‌های ویستار تعداد زیادی از زیرسویه رت ها را در بر می‌گیرد که از یک اصل و نسب مشترک در بیش از 50 سال گذشته مشتق شده‌اند. رت ویستار، رت ویستار هانوفر (Wistar HAN) و رت ویستار Unilever (WU) سویه‌های غیر همخون یا Outbred این رت هستند، در حالی که رت های ویستار Kyoto و ویستار Furth ،گونه‌های همخون یا Inbred هستند. سویه های outbred رت ها به طور گسترده در اروپا برای ارزیابی های پیش بالینی ، از جمله سنجش های سرطان زایی 2 ساله استفاده شده اند.

وزن:

وزن هنگام تولد رت های ویستار بین 5-7 گرم است. رشد وزن بدن در رت دو مرحله دارد: (1) رشد تا بلوغ که در آن سرعت رشد زیاد است و تمام قسمت‌های بدن رشد می‌کنند (2) رشد پس از بلوغ که در آن سرعت رشد کمتر از مرحله قبل است. طول مدت رشد در موش های صحرایی نر و ماده ویستار به ترتیب 4/0±5/13 ماه و 5/0±3/19 ماه گزارش شده است.

در طول دو ماه اول زندگی پس از تولد، وزن بدن رت ها به طور قابل توجهی تغییر می کند. پس از گذشت ۱۰ روز از تولد به 20 گرم و با گذشت ۱۵ روز به 30 گرم می رسد.

الگوی رشد در رت های نر و ماده ویستار تا ۲۱ روزگی مشابه است و وزن بدن رت های نر و ماده ویستار قبل از ۲۶ روزگی مشابه است. گزارش شده است که وزن بدن در موش های صحرایی نر و ماده در ۲۱ روزگی حدود ۴۵ گرم و در ۲۸ روزگی حدود ۸۰ گرم است که در روز ۴۲ و ۵۶ پس از زایمان در رت های نر به ترتیب به 200 و 322 گرم و در رت های ماده در به ترتیب به 167 و 219 گرم افزایش می یابد. حداکثر نرخ رشد در رت های ماده در روز ۳۴ تا ۳۸ پس از زایمان و در نر ها در روز ۴۲ تا ۴۵ پس از زایمان رخ میدهد ؛ یعنی موقعی که نرخ رشد وزن ماده ها به ۳.۵ گرم در روز و نرخ رشد وزن نر ها به ۵.۹ گرم در روز می رسد.

حداکثر وزن بدن در رت های نر ویستار حدود ۶۷۵ گرم و در ماده حدود ۴۶۵ گرم گزارش شده است.

طول عمر : 

طول عمر رت های آزمایشگاهی ۲.۵ تا ۳.۵ سال گزارش شده است؛ همچنین تحقیقات نشان داده که طول عمر در رت های ویستار ماده بین ۲.۲ تا ۳.۷ سال است که این مقدار در مقایسه با رت های نر که ۱.۷ تا ۳.۲ سال است، بیشتر می باشد. با این وجود باید این نکته را در نظر داشت که عمر مفید اقتصادی رت ها در مراکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی بین ۱ تا ۱.۵ سال می باشد.

 

در این مطلب به صورت جامع به نژاد ویستار رت ها پرداخته شد و همان طور که گفته شد میتوان از این رت در ایجاد مدل های حیوانی بیماری های دیابت و آلزایمر استفاده کرد.